.jpg)
Prokurator Generalny Zbigniew Ziobro wniósł do Sądu Najwyższego skargę nadzwyczajną na decyzję stołecznego sądu apelacyjnego, który nie zgodził się na zarejestrowanie Marszu Niepodległości jako zgromadzenia cyklicznego. Decyzja sądu apelacyjnego skutkuje tym, że marsz nie mógłby się odbyć 11 listopada na swojej tradycyjnej trasie przez centrum Warszawy. Prokurator Generalny wniósł także o wydanie przez Sąd Apelacyjny postanowienia o wstrzymaniu wykonania tej decyzji.
Jak informuje Dział Prasowy Prokuratury Krajowej, podstawą skierowania skargi nadzwyczajnej jest stwierdzenie, że sąd apelacyjny przyjął błędną wykładnię artykułu 16 ustęp 1 ustawy Prawo o zgromadzeniach. Zdaniem Prokuratora Generalnego, sąd niesłusznie uznał, że organowi gminy – w tej sprawie Prezydentowi miasta stołecznego Warszawy – przysługują uprawnienia do zaskarżenia decyzji wojewody o zgodzie na cykliczne organizowanie zgromadzeń. Literalne brzmienie wskazanego przepisu ustawy Prawo o zgromadzeniach jednoznacznie mówi jedynie o prawie do wniesienia odwołania od decyzji zakazującej zgromadzenia. Przyjęcie nieprawidłowej wykładni przepisu przez sąd doprowadziło, zdaniem Prokuratora Generalnego, do ograniczenia wolności zgromadzeń, gwarantowanej w artykule 57 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Prokurator Generalny wskazał także, że sądy niesłusznie przyjęły, iż Marsz Niepodległości nie mógł być uznany za zgromadzenie cykliczne, ponieważ jego organizatorzy nie spełnili przesłanki z artykułu 26a ustęp 1 ustawy Prawo o zgromadzeniach. Zgodnie z tym przepisem, warunkiem sine qua non uznania zgromadzenia za cykliczne jest między innymi jego regularne odbywanie się w ciągu ostatnich trzech lat. Tymczasem według sądów warunek ten nie został spełniony, ponieważ w roku 2020 miał miejsce zakaz organizacji tego wydarzenia, wydany przez prezydenta stolicy. W ocenie Prokuratora Generalnego należy uznać, że 11 listopada 2020 roku Marsz Niepodległości odbył się pomimo zakazu warszawskiego ratusza. W wydarzeniu tym wzięło udział wiele tysięcy osób, a z uwagi na to, że marsz był tożsamy w zakresie celu, trasy, charakteru i organizatora, jak w latach poprzednich, należy uznać, że spełnia on kryteria z artykułu 26 a ustęp 1 wyżej wymienionej ustawy.
