Dziennikarz sportowy. Urodził się 4 kwietnia 1937 r. w Krakowie; wyksztalcenie wyższe – filologia polska na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracę rozpoczął jeszcze podczas studiów, chyba w 1956 roku nawiązując współprace z wychodzącym w Krakowie tygodnikiem „Zdarzenia” i sportowym pismem „Głos Sportowca” (dzisiejsze „Tempo”). Pochodzi z rodziny dziennikarskiej – ojciec Adam był także dziennikarzem sportowym, a jego brat Kazimierz wydawcą w Katowicach satyrycznego pisma o antyniemieckim profilu, za co zresztą zapłacił głowa podczas okupacji. Andrzej zarówno pisał, jak i fotografował. W 1970 r. laureat „Złotego Piorą” ex aequo z Bogdanem Tuszyńskim za najlepszą sportową publikację lub audycję radiową w minionym roku. Po przyjeździe do USA od stycznia 1994 r. stała współpraca z miesięcznikiem ( a od września 1994 – tygodnikiem) „Relax”, a od założenia „Dziennika Chicagowskiego” – także z tym codziennym pismem (dział sportowy). Od lat kilkunastu współpraca z kilkoma programami radiowymi w Chicago. Tutaj właśnie napisał i wydał własnym sumptem kilka pozycji, kolejno: „Nardelli , człowiek ostatniej nadziei” (współautor Stanisław Pochron) oraz już całkowicie samodzielnie – albumy: „Polska gola” (z okazji MS ‘96), „Kusociński i inni”, „Puchar świata, USA ‘94”, „Atlanta ‘96”. Ostatnią jego pozycją była książeczka : „70 lat Wisła S.A.C. Chicago”, w której po raz pierwszy w historii tego zasłużonego dla Polonii klubu dało się zebrać archiwalne materiały dotyczące działalności najstarszego polskiego zespołu poza granicami kraju.