19 września 2021 roku zmarł Jerzy Targalski – historyk, doktor nauk humanistycznych, politolog, publicysta, komentator, a także działacz opozycyjny w okresie PRL. Autor głośnej serii publikacji „Resortowe Dzieci”. Wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego. Były członek zarządu Polskiego Radia. W 2020 roku został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Naukowo Jerzy Targalski zajmował się problematyką przemian ustrojowych w Europie Środkowej i Wschodniej na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, a zwłaszcza rolą, jaką w tych przemianach odegrały służby specjalne. Wielokrotnie zwracał uwagę na zagrożenia wynikające ze zbyt dużej roli funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa oraz Wojskowych Służb Informacyjnych i ich tajnych współpracowników w życiu politycznym i gospodarczym Polski po transformacji ustrojowej w 1989 roku. Był zwolennikiem lustracji i dekomunizacji. W 1976 roku ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, a rok później studia w zakresie filologii starożytnego Wschodu w Instytucie Orientalistycznym UW. Następnie był studentem studium doktoranckiego w Instytucie Historycznym UW. W latach 1980-1981 pracował naukowo w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Stopień doktora nauk historycznych uzyskał w 2007 na Akademii Humanistycznej w Pułtusku. W latach 1968-1976 należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej i Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. Od 1974 do 1979 był członkiem PZPR. W tym czasie, od 1976 roku, współpracował z Komitetem Obrony Robotników, uczestniczył w zbiórce pieniędzy dla osób represjonowanych, był kolporterem niezależnych pism, od 1977 roku współpracował z „Głosem” i Wydawnictwem „Krąg”. Brał udział w zakładaniu czasopism „Niepodległość” oraz „Obóz”. Używał pseudonimu Józef Darski. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się i do 1983 roku działał w podziemiu. Następnie do 1997 roku przebywał na emigracji we Francji. Współpracował z „Kontaktem” i paryską „Kulturą”. W latach 1987-1988 był współpracownikiem Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, dla której pisał audycje „U naszych sąsiadów”.
Od 1978 do 1989 roku był inwigilowany przez SB. Po powrocie z emigracji, w latach 1998-2000, pełnił funkcję dyrektora i redaktora naczelnego PAI-Pressu, a w okresie 2000-2001 – dyrektora PAI-Internet. Od 2004 do 2006 roku był właścicielem portalu internetowego. W 2006 został wybrany do Zarządu Polskiego Radia SA, był wiceprezesem Polskiego Radia. W 2009 roku odwołano go ze stanowiska. Współpracował z „Gazetą Polską” i był częstym gościem na antenie Telewizji Republika, tam też publikowane były jego felietony. Pojawiał się także jako komentator w TVP Info. Ponadto prowadził ćwiczenia w Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego. Był współtwórcą portalu internetowego ABCnet i Fundacji Orientacja. Jerzy Targalski był autorem wielu publikacji, między innymi książek „Resortowe dzieci”, opisujących komunistyczne powiązania ludzi mediów, polityków i biznesmenów, wydanych przez wydawnictwo Fronda. Wraz ze współautorami publikacji „Resortowe dzieci. Służby” otrzymał ex aequo Główną Nagrodę Wolności Słowa za rok 2015, przyznaną przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich.
