26 grudnia kościół katolicki upamiętnia pierwszego męczennika za wiarę, Świętego Szczepana. Drugi dzień świąt, jak powiedziała Elżbieta Osińska-Kassa z Narodowego Instytutu Kultury i Dziedzictw Wsi, to także dzień odwiedzin i początek chodzenia kolędników po wsiach. Tradycja ta obecnie zanika, przedstawienia kolędnicze prezentują zwykle zespoły ludowe.
„Kiedyś to była naturalna spraw, że chodzono po wsi, przebierano się, chodzono z turoniem lub z kozą. Obowiązkowym elementem przebrania kolędników były futrzane maski, bo wszystko, co włochate, było symbolem dostatku” – wyjaśniła ekspertka instytutu. Kolędnicy odwiedzali domy i składali gospodarzom życzenia, za co dostawali dary i poczęstunek. Pominięcie przez kolędników jakiegoś domu wróżyło mu brak dostatku i urodzaju. Z tym czasem związane były także jasełka. Początkowo odbywały się one w kościołach, jednak gdy zaczęły przeradzać się w radosne, pełne śpiewu i tańców, przedstawienia, zastąpiły je szopki. Tego dnia podczas mszy święcono owies, rzucano nim także w księdza, co utrwaliło się w przysłowiu na świętego Szczepana rzucają owsem kapłana. Po mszy owsem obrzucali się także chłopcy i dziewczęta, co miało przynieść zdrowie i szczęście.
