Powstańcy Warszawscy wspominają rozpoczęcie zrywu jako moment wyjątkowej euforii i radości. Przyznają także, że 1 sierpnia 1944 roku zmienił zupełnie ich dalsze życie oraz na stałe zapisał się w polskiej historii.
1 sierpnia 1944 roku po pięciu latach okupacji ulice Warszawy tonęły w biało-czerwonych barwach, a ludzie byli pewni, że zwycięstwo jest kwestią dni – tak początek Powstania wspomina weteranka, Alina Burza. „To było coś wspaniałego. Człowieka ogarniało jakieś wzniosłe uczucie, jakaś radość, nawet dziecięca radość. Nie zdawaliśmy sobie sprawy jak to dalej będzie, ale nigdy żaden powstaniec nie zapomni tego uczucia” – powiedziała weteranka Powstania. Tadeusz Jarosz, który poszedł do powstania nie mając nawet 16 lat wspomina, że ten jeden dzień na zawsze zmienił życie wielu polskich rodzin. „Mama posłała do Powstania wszystkich trzech. Męża i dwóch synów. Tak trzeba było, myśmy wszyscy na tę godzinę czekali” – powiedział Tadeusz Jarosz. 1 sierpnia 1944 roku do walki z Niemcami stanęło około 50 tysięcy żołnierzy Armii Krajowej. Bez znaczącej pomocy sojuszników oraz przy obojętności stojącej nad Wisłą Armii Czerwonej Powstanie skapitulowało 2 października, po 63 dniach walk. Dziś o 17:00 Warszawa zatrzyma się na chwilę, a zarówno w stolicy jak i w wielu innych miastach Polski, zawyją syreny.
