Wielka Sobota kończy Triduum Paschalne. Tradycyjnie na polskiej wsi był to dzień radosny, od samego rana gospodynie przygotowywały kosze z pokarmami do święcenia. Elżbieta Osińska-Kassa z Narodowego Instytutu Kultury i Dziedzictwa Wsi powiedziała, że święconka nie była tak symboliczna jak obecnie.
„Mówimy umownie kosze, kiedyś to też mogły być duże naczynia słomiane, tak zwane krupki, albo drewniane siewnice lub też po prostu gliniane miski, które owijano w biały obrus. Musiały być duże, ponieważ w nich musiało się zmieścić wszystko to, co zjadano na wielkanocne śniadanie i nie tylko” – wyjaśniła Elżbieta Osińska-Kassa. Były więc w nich bochny chleba, mendle jaj, sery, masła i kiełbasy. W niektórych regionach dokładano do święconki ziemniak. Trafiał on potem jako pierwszy do ziemi podczas wiosennego sadzenia ziemniaków, co miało przynieść urodzaj. Etnografka podkreśliła, że dziś w koszyczku powinno się znaleźć kilka podstawowych pokarmów i dodatków. Na pewno jajka, chleb i ciasto, najlepiej drożdżowe. W święconce powinny być także sól, pieprz, chrzan i wędliny, kiełbasa lub szynka. Wielka Sobota to także odwiedzanie i adorowanie przez wiernych grobów pańskich. Są one często dekorowane w aktualne symbole, przed dwoma laty na przykład w bazylice archikatedralnej w Łodzi nawiązywały do rosyjskiej agresji na Ukrainę.
