Rada Wietrznego Miasta uhonorowała szczególnym prezentem pamięć zmarłego w kwietniu br. kardynała archidiecezji chicagowskiej, Francisa George’a. Przez 17 lat był metropolitą Chicago; wierni wspominają go jako dobrego, odważnego pasterza. Mimo długotrwałej choroby, wypełniał swoje obowiązki z wielkim poświęceniem, dawał przykład jak przezwyciężać swoje ułomności. Burmistrz Rahm Emanuel potwierdził, że ławeczka znajdująca się w pobliżu rezydencji metropolity, zostanie dedykowana zmarłemu kardynałowi. Będzie to miejsce, gdzie mieszkańcy będą mogli się wyciszyć. Na 9 dni przed śmiercią kardynał Fr. George ukończył pisanie swoich refleksji na temat rozumu, intelektu i wiary, zawarte w 8 esejach, pod znamiennym tytułem: “A Godly Humanism: Clarifying the Hope That Lies Within”. Kardynał Francis George został powołany do kierowania archidiecezją chicagowską przez św. Jana Pawła II. Rada miejska rodzinnych Wadowic, gdzie urodził się nasz święty, przed 2 miesiącami ustawiła ławeczkę ze skromną rzeźbą Karola Wojtyły, wówczas maturzysty, po latach papieża powołanego do świętości. Widać moda relaksu na ławeczce utrwala się jako bardziej ekonomiczna, bliżej zwykłego człowieka, bo dostęp do ławeczki jest łatwiejszy niż do postaci, rzeźby ustawionej zwykle na cokole, wysoko. Starania Polonii chicagowskiej zmierzają od kilku lat do ustawienia pomnika F. Chopina w położonym nad jeziorem Michigan, jednym z piękniejszych terenów zielonych, w Parku Granta. Czy Polonię stać na taki rodzaj wsparcia, aby zanim stanie pomnik kompozytora, uwiecznić jego wielkość, pamięć ławeczką w Chicago? Prawdą jest, że jeśli się pragnie dużo lub jeszcze więcej, to coś można dostać, ale gdy chce się niewiele, zostaje zero, nic. Taka tymczasowa ławeczka z rzeźbą kompozytora najpiękniejszych mazurków świata mogłaby stać się d o d a t k i e m do atrakcji pomnika, gdyby obok mistrza usiadła jego najbardziej znana przyjaciółka, Amantine-Lucile-Aurore Dupin, rozpoznawalna jako George Sand. Nie jest wykluczone, że znalazłoby się więcej sponsorów, szczególnie gdyby bohaterowie na ławeczce otrzymali odpowiedni pojemnik na pieniążki; w ten sposób organizatorzy ustawienia pomnika uzyskaliby więcej przekonywujących argumentów niż dotychczas. Natomiast zależnie od wartości wrzuconego pieniążka/kwoty/, jako podziękowanie mógłby zabrzmieć fragment jednego ze znanych utworów.