Chicago i stan Illinois od niepamiętnych lat zajmują w sprawach korupcjogennych pierwsze miejsce w kraju. W raporcie Uniwersytetu Illinois w Chicago z 2023 roku, sporządzonym na podstawie informacji Departamentu Sprawiedliwości, Chicago po raz czwarty z rzędu zostało uznane najbardziej skorumpowanym miastem, a Illinois trzecim najbardziej skorumpowanym stanem w Stanach Zjednoczonych.
Trwają prace nad wyposażeniem odpowiednich instytucji w takie uprawnienia, narzędzia, które umożliwią wskazanie osób nadużywających swojej pozycji, uprawnień, władzy dla własnych korzyści. Aby ułatwić społeczeństwu zgłaszanie podejrzeń o korupcję przygotowano pewne rozwiązania, przy zapewnieniu poufności osobie przekazującej informacje o korupcji. Czy w ten sposób zbuduje się zaufanie społeczeństwa? Wietrzne Miasto, charakteryzuje się częstszymi niż w innych miastach zmianami na stanowiskach. Nie jedyną przyczyną tych fluktuacji jest korupcja, przyzwolenie na przekupstwo, w zamian za ekwiwalent. Illinois State Police uruchomiła na swojej stronie internetowej aplikację, formularz do zgłaszania podejrzeń przypadków korupcji urzędników publicznych. Na stronie internetowej policji znajduje się zachęta pod hasłem: „złóż skargę obywatelską na wybranego lub mianowanego urzędnika lub pracownika organu publicznego”. Czy tylko urzędnicy z nominacji narażeni są na „prezenty”, bezpodatkowe? Oceną wiarygodności zgłoszeń zajmie się specjalna jednostka ISP (Special Investigations Unit). Występki korupcyjne ujawniane są przy okazji różnych rodzajów działalności, także przestępczej. Walka z korupcją obejmuje przegląd, ograniczenie a w końcu eliminację korupcjogennych rozwiązań, z zasady legalnych ale z polem do nadużyć. Posłużmy się przykładem. Gdyby wydanie zaświadczenia o uprawnieniu np: do wykonywania zawodu, albo uznania obiektu za nadający się do rozbiórki lub do zamieszkania czy zaliczenie testu odbywało się pod warunkiem dodatkowej zapłaty albo zgody na odszkodowanie, kwoty do podziału z pomysłodawcą, to można rozptrywać przypadki przekupstwa. A jednak ten i podobne rodzaje kamuflowanej uprzejmości nie często znajdują się w zainteresowaniu organów ścigania. Chyba, że ktoś z oszustów poczuje się oszukany o czym życzliwie poinformuje władze, korzystając z ochrony w postaci zapewnienia poufności. W zakres walki z korupcją wchodzi więc czerpanie korzyści osobistych z programów finansowanych przez władze stanowe lub federalne, oszustwa podatkowe, pranie pieniędzy uzyskanych z innego przestępstwa. Przed laty najwięcej wiadomości korupcyjnych władze emigracyjne Wietrznego Miasta otrzymywały od naszych rodaków. Osoby dobrze zorientowane w sprawach nieudokumentowanego pobytu swoich sąsiadów, kolegów z pracy a nawet krewnych czy powinowatych uprzejmie informowały władze o szczegółach. I nie był to wyłącznie akt obywatelskiego obowiązku! Wymierne korzyści w postaci unikania podatku przy zatrudnianiu emigrantów „na czarno” a więc bez pozwolenia do pracy jeszcze dzisiaj odbijają się czkawką nie jednemu politykowi. Zalew tymi informacjami ze strony naszych informatorów został w pewnym czasie ograniczony propozycją opłaty za zgłoszenie oraz obowiązkiem wykazania legalnego pobytu osoby informującej (rzecz jasna z życzliwości). Czy społeczeństwo jest przygotowane na pułapki dezinformacji, związane z nieprawdziwym a nawet złośliwym zarzutem podejrzenia korupcji? Jakie działania podejmują szkoły aby objaśniać młodzieży szkodliwe skutki przekupstwa, aby eliminować korupcjogenne zjawiska nie tylko na szczeblu władzy? O tym kto pławił się na wielką skalę w korupcjogennym procederze informują media regularnie. W końcowej fazie wymiaru sprawiedliwości zasadę poufności zwykle zastępuje dźwięk kajdanków stosowanych przy doprowadzeniu osoby skazanej za korupcję do zakładu kanego w celu wykonywania kary. Ale bądźmy dobrej myśli, w tyglu społeczności Wietrznego Miasta znajdą się i takie osoby, które władza uhonoruje orderem uznania za pomoc w walce z korupcją.
